အခ်စ္ဆိုတာ(၂)
တကယ္လို႔အခ်စ္မွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိၿပီဆိုရင္ ဒါအခ်စ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တကယ္လို႔အခ်စ္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိၿပီဆိုရင္ ဒါအခ်စ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တကယ္လို႔အခ်စ္မွာ ေျဖရွင္းခြင့္ရွိၿပီဆိုရင္ ဒါအခ်စ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တကယ္လို႔အခ်စ္မွာ ဆင္ေျခေတြရွိၿပီဆိုရင္ ဒါအခ်စ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အခ်စ္က ဒႆနေတြနဲ႔ မကိုက္ညီဘူး။ ဒါကပဲ အခ်စ္ရဲ႕ဒႆနျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူက လူအမ်ားသတ္မွတ္ထားတဲ့ ၿပီးျပည့္စံုသူ၊ ကိုယ္နဲ႔ထိုက္တန္သူ၊ ကိုယ့္အတြက္ မွန္ကန္သူ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာကိုယ့္အတြက္ အရာအားလံုးကို ေမ့ထားေစႏိုင္တဲ့သူ၊ ကိုယ္မခ်စ္ဘဲ မေနႏိုင္ေစတဲ့သူျဖစ္တယ္။ အခ်စ္ခံရလို႔ အခ်စ္ကို အခ်စ္လို႔ေခၚတာမဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္ေနတာကိုက အခ်စ္ျဖစ္တယ္။ အခ်စ္မခံရလို႔ ကိုယ့္အခ်စ္ေတြ မဆံုး႐ႈံးသြားႏိုင္ဘူး။ အခ်စ္ကခ်စ္သူရဲ႕ ႏွလံုးအိမ္ထဲမွာရွိတယ္။ အခ်စ္ခံသူရဲ႕ အၾကည့္ထဲမွာရွိတာမဟုတ္ဘူး။ အခ်စ္က ႏွလံုးသားထဲမွာပဲရွိတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာရွိတာမဟုတ္ဘူး။ မခ်စ္လို႔ ထုတ္မေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္လြန္းလို႔ ထုတ္မေျပာတာ။ ခ်စ္လြန္းလို႔ ခံစားရမွာစိုးခဲ့တယ္။ ခ်စ္လြန္းလို႔ ကိုယ္တိုင္ပဲခံစားခဲ့တယ္။ ခ်စ္လြန္းလို႔ အခ်စ္ကို အလြယ္တကူ ဆံုး႐ႈံးရတတ္တယ္။ အခ်စ္က ေၾကာင္ေတာင္ကန္းပါ။ ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ဘက္သားရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို မျမင္တတ္ၾကဘူး။ အားသာခ်က္ကိုပဲျမင္ၿပီး အားသာခ်က္ဟာ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္ဟာလည္း အားသာခ်က္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းခဲြခ်ိန္မွာေတာ့ အမွားဟာ အမွားပဲ၊ အမွန္ဟာလည္း အမွားျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ အခ်စ္က မ်က္ရည္ရဲ႕စစ္သံု႔ပန္းအျဖစ္မခံဘ
(သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေမးထဲလ္ကေနပို႕ေပးတာေလးတင္ေပးလိုက္တာပါ)
(သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေမးထဲလ္ကေနပို႕ေပးတာေလးတင္ေပးလိုက္တာပါ)
Subscribe to:
Posts (Atom)
